Kunstklas in het Prinses Maxima Centrum:

Sinds mei 2018 ben ik als vrijwilligster werkzaam in het Prinses Maxima Centrum in Utrecht. Daar werd mij na verloop van tijd gevraagd of ik met de kinderen schilderijen wilde maken voor het expositie-project 'De wonderlijke onderwaterwereld'. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. De kinderen vonden het fijn schilderend bezig te zijn. Er volgden twee projecten: Het samen beschilderen van de kunststof lichtbakken in de parkeergarage van het PMC en het beschilderen van de bolderkar voor het vervoer van de sportattributen van de fysiotherapeut. Een en ander is inmiddels uitgegroeid in nieuwe projecten en het organiseren van een twee-wekelijkse Maxima Kunstklas, waarbij de kinderen (en hun ouders) even lekker creatief bezig zijn.
​
De wondelijke onderwaterwereld:​
Lichtbakken voor de parkeergarage:
De bolderkar:

Teken je eigen superheld en laat hem door een illustrator omtoveren tot poster:

Kleurplaten voor sponsoraktie:

Kinderboekenweek 2020: Letterpret (spelen met letters van vroeger en nu)

​
​Project Nieuwegein:

In de winter van 2005/2006 ben ik met mijn fotocamera Nieuwegein ingetrokken. Nieuwegein spreekt misschien niet direct tot ieders verbeelding, maar was voor mij juist daarom een leuk thema. Ik vond het een uitdaging om onverwachte details en plekjes van deze plaats in beeld te brengen en Nieuwegein daarmee 'anders' op de kaart te zetten. Minder 'gewoon en nieuw' en meer 'bijzonder en oud'. Dat leverde mooie foto's en een speurtochtboekje op. Een speurtochtboekje dat vervolgens door de gemeente Nieuwegein voor alle plaatselijke basisscholen werd aangeschaft. Zo konden Nieuwegeinse kinderen hun woonplaats op een andere en leuke manier leren kennen.
​

​Project Nieuwegein onder de loep:

​Jarenlang heb ik de foto's van Project Nieuwegein 2005/2006 gelaten voor wat ze waren. Totdat het eind 2017 weer ging kriebelen. De foto's werden zwart-wit bewerkt en 'vertekend'. Het resultaat daarvan is hieronder te zien. Bijzonder gewoon; Gewoon bijzonder! Niets bijzonders: Onze woonplaats, onze voeten. Of de stappen die we in onze woonplaats zetten of de voetstappen die we ergens achterlaten. Maar op deze manier getoond gaat het prikkelen. Het net iets anders kijken naar en vastleggen van gewone dingen, maakt gewone dingen bijzonder. Dat is waar het om gaat. Het gewone in de spotlight zetten, uitvergroten of net even anders presenteren, zodat de dingen waar je dagelijks aan voorbij gaat ineens opvallen en een andere dimensie krijgen.

Project 365 dagen blauw:

Wonen aan het water. Elke dag minstens één blik uit het raam op het Merwedekanaal. Dag in dag uit neemt het water een andere kleur aan. Elk moment van de dag weerspiegelen de bomen aan de overkant weer net iets anders in het water. Water leeft. Water stroomt. Water intrigeert. In augustus 2017 heb ik mij voorgenomen elke dag (uitgezonderd vakanties) vanaf dezelfde plek minstens één foto te maken van het Merwedekanaal. Gewoon vanuit het raam. Dit is een fragment van het resultaat. Levend water. Keer op keer, jaar in jaar uit, 365 dagen blauw.
​

​
​Project Jong geleerd: Zien. Oog voor samen.

Wereldkinderen. Elke dag worden er kinderen geboren. Nieuwe wereldburgers die nog moeten ontdekken waar ze geboren zijn en wie ze zijn. Die nog zelfstandig moeten worden, zelf moeten leren kijken, zelf initiatieven gaan ontplooien, oplossingen gaan zoeken en keuzes zullen maken.
Als het kind geluk heeft wordt het op een veilige plek geboren en kan het vanuit een veilige beginpositie eerst zijn directe omgeving en daarna een steeds groter wordende wereld verkennen. Dat gun je ieder kind. Vaak is de startpositie echter anders of loopt het anders. Niet alleen bij zieke kinderen, kinderen in oorlogsgebieden en vluchtelingen. Ook bij gezonde kinderen wiens wiegje op een fijne plek stond. Veel kinderen weten ‘overal’ de weg, maar raken verloren zodra het om het eigene gaat. De veilige plek die vertrouwd voelt, waar je jezelf kunt zijn, waar je altijd op terug kunt vallen. De stevige basis die je nodig hebt om uit te vliegen en zelfstandig op koers te blijven. Dat huis, die school, dat dorp, die stad, dat is waar alles begint. Een solide basis gun je iedereen en is van wereldbelang voor ons allemaal. Van daaruit kan een leven in verbinding ontstaan. Verbondenheid met ‘het zelf’, met ‘de ander’ en alles daaromheen.

Pandemie 2020: Experiment met psychologisch effect van kleur en vorm

Hieronder een serie van vier schilderijen die ik heb gemaakt tijdens de lente/zomer van 2020. De periode waarin het coronavirus zich wereldwijd verspreid en veel slachtoffers maakt. De tijd van nationale en regionale lockdowns waarmee wordt geprobeerd de verspreiding van het virus onder controle te krijgen. Hoewel ik tijdens deze periode in eerste instantie totaal geen zin had om ook maar iets te schilderen en al helemaal niet iets te schilderen wat te maken had met deze pandemie, kon ik er uiteindelijk voor mijn gevoel niet onderuit. Ik wilde een manier vinden om alles wat gebeurde en waar niemand omheen bleek te kunnen in beeld te vangen. Aangezien kleur, vorm en emotie impact op elkaar hebben en elkaar ondersteunen ben ik gaan experimenteren met het psychologische effect van kleur en vorm. Al doende vond ik zo mijn beeld-expressie voor deze periode.


​Project: Vrijheid geef je door. Thee met tekst.